Knoop

En verdomd, plotseling weet ik niet meer hoe de stropdassenknoop gaat! Dit is bizar. Al jarenlang weten m'n vingers de weg, knopen blindelings. Het was een onbewuste bekwaamheid die nu, zo op de vroege morgen, degradeert tot bewuste onbekwaamheid!

En hoe hard ik ook in mijn geheugen graaf... ik weet het niet meer. Grr. Ik probeer wat, maar m'n vingers weigeren dienst. Die das wordt niks. En nog een keer proberen. En nog eens. En nog eens.

Ten einde raad herinner ik m'n eigen noot van 7 mei jongstleden. Daar heb ik een link in gestopt naar een stropdasknoopinstructie.

Dus van ellende het internet maar op via m'n eigen website. Ik voel me als een verlopen cache, die de database laag moet benaderen voor verse informatie. En ik heb niet eens behoefte aan verse informatie. Ik ben op zoek naar een oude knoop!

Ik probeer de four in hand en zie: Het floepje wat na de knoop overblijft is verdacht lang. Hmm. Die four in hand was dus toch niet de knoop die ik zelf gebruikte. Maar wat wel? Het blijft een raadsel, dus toch maar 1, 2, 3 een four in hand geknoopt en vlug de deur uit.

Dagenlang tob ik elke ochtend met de knoop. De oude knoop wil maar niet terugkomen. Waarom laat het geheugen van m'n vingers me in de steek? Waarom is het zo moeilijk om iets in het geheugen terug te vinden als je er zo hard naar op zoek bent? Wat hier goed in de knoop zit is m'n eigen geheugen, grr.

Op vrijdag staat m'n hoofd niet naar dassen. Gedachteloos knoop ik een das om en zie: daar is het te korte floepje weer! Snel bekijk ik de knoop. Reverse engineering in de praktijk. Tralala, wat een ontknoping! Ik kan m'n geluk niet op.

Lezer Sven van Geit uit België: Deze knoop heet de Half Windsor.

Hoe deze knoop heet weet echter ik niet. Zou het wel een officiële knoop zijn? Hoe dan ook, m'n geheugen is mooi uit de knoop. En voor het geval die knoop weer uit m'n vingers glipt:

Tot de volgende week,
Henk Jan Nootenboom