Glad

Op reis heeft alles z'n vaste plek. De bagage in mijn rugzak is dan modulair opgebouwd, verdeeld over linnen en plastic tasjes.

Shirts zitten in een oranje linnen tas.
Ondergoed en sokken zitten in een zwarte linnen tasje.
Vuile was zit in een plastic vuilniszak.

Electriek en gereedschap zit in een wit linnen tasje.
Mijn laptop zit in een blauwe linnen tas.
Badkamerspullen zitten in een doorzichtige plastic zak.

Deze tasjes zijn makkelijk van elkaar te onderscheiden. Bij aankomst op een nieuwe locatie zijn het als het ware kastjes. In wat voor contrei ik ook ben, alles heeft zijn vaste plek. Deze consistentie van locatie, los van locatie, is makkelijk, zeker bij een reis van een paar maanden.

Bij thuiskomst in Nederland kijk ik mijn ogen uit. In de trein vanaf Schiphol ben ik de enige zonder dikke, donkere kunstvacht. Winterjassen noemen de Nederlanders dat. De ochtendspits is voor de treingenoten het begin van hun dag. Voor mij is het het einde van een lange reis.

Thuis pak ik wat verdwaasd mijn tas uit. De spullen vinden wat onwennig hun oude plek. Het zwakke winterlicht in Nederland is wat moeilijk voor me. Mijn hoofd is wattig. Het kost me dagen om in een Nederlands waak-slaap ritme te komen.

Een paar dagen na thuiskomst zou ik me wel eens willen scheren. Echter, ik heb geen idee waar mijn scheerspullen zijn. Ik zoek het hele huis af, op zoek naar de doorzichtige plastic zak. Dat ding is nergens te vinden.

In de badkamer kom ik wel fragmenten tegen: Lenzenspullen, tanspasta en tandenborstel.
En bij de grote rugzak ligt nog een voorraad verse oordoppen, tegen ratelende aircos.

Maar de scheerspullen blijven zoek. Die moeten nog in de plastic tas zitten, maar waar is die tas?

In de dagen erna groeien mijn stoppels uit tot een kriebelende baard. Mijn scheerbehoefte groeit. Maar hoe ik ook zoek, de plastic tas met badkamerspullen blijft zoek.

Vandaag, een week na aankomst, pak ik mijn laptop in, voor een korte reis. Ik pak het blauwe linnen tasje en... vind de doorzichtige plastic tas, leeg en opgeborgen bij de andere tasjes.

Ah, natuurlijk, die plastic tas moet ik routineus uitgepakt hebben. Dat was met een wattig hoofd, kort na aankomst. Dat verklaart de gevonden fragmenten in de badkamer. Dat hele uitpakken staat me niet meer bij. Ik ben het glad vergeten.

In de badkamer staat de half uitgepakte reis-toilettas. En ja, daar zitten de scheerspullen nog in verstopt. De kriebelende baard gaat er rap af, eindelijk weer glad.

Consistentie van locatie, onafhankelijk van locatie. Dat gaat gladjes, tot thuis de locatie afhankelijkheid toeslaat.

Tot de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom