Heel

Aan het eind van Hissey Road begint Mount Crawford Forest.

De fietst moet even over een hekje heen.

Het voorwiel gaat er soepel overheen, even balanceert de Flevobike Green Machine op het frame en dan krijgt het achterwiel grip.

Ik laat de Flevobike met de achterkant van het achterwiel van het hekje afrijden.

De vering zal de landing wel opvangen.

Ik stap op en...
... er loopt iets aan.

Baal. Een stang van de bagagedrager is geknakt.

Tja, daar sta ik dan, aan de rand van een bos.

M'n swag en bagage verstop ik in het bos.

Het bagagerek sleutel ik los.

Met een spin bind ik het aan de stoel vast.

Zo, die kan zo de kleine rugzak wel houden, en nu rap naar een motorfietsenwinkel in het dichstbijzende dorp.

Die weet geen raad en stuurt me naar de smid.

De smid kent me. Het is een Nieuw Zeelander die me gisteravond mee goreng heeft zien eten in Birdwood hotel.

Hij schudt zijn hoofd als hij het verbogen alluminium buisje ziet. Dat is zwak spul, prutswerk mate, geen wonder dat het knakt.

Kijk, dat moet natuurlijk een stuk steviger, zeker met al jouw bagage en een swag. Wat dacht je van een stang van 10mm dik staal?

Hij schuift zijn andere werk opzij, biedt me een koffie aan en neemt de maat op.

De zaagmachine gaat aan en al snel liggen er 2 stalen stangen op maat.

Met een lasapparaat maakt hij een uiteinde heet, slaat het met een hamer plat en boort er een gat in.

Zo, dat is één.

De andere volgt.

Hup, monteren maar. Die 2 stalen stangen zijn nu het stevigste onderdeel van heel de fiets.

Wat er ook nog met de fiets gebeurt, die bagagedrager blijft heel.