SUMit Roostersoftware > Noot > Maart 2005 > Geintje

Geintje

Maandag, 21 maart 2005

Is dit een geintje? De kleermaker kijkt me met een mengeling van argwaan, ongeloof, twijfel en plezier aan. Hij heeft zojuist één hakloze vrouwenlaars uit m'n kapotte, halve, oude tas gehaald.

In die kapotte halve oude tas gaat hij een nieuwe rits zetten, maar:

Waarom, o waarom, loopt een volwassen vent met één vrouwenlaars zonder hak rond?
Waarom neemt iemand een kapotte laars mee naar een kleermaker?
Wat doet iemand met een halve oude tas, met een kapotte sluiting bovenop en een halve rits aan de zijkant?

De wenkbrouwen gaan verder omhoog als hij merkt dat ik volgende week de stad uit ben, de tas dan niet kan ophalen. Wat doet deze man 2 dagen in Haarlem? Wat doet iemand in kantoortijd in een vreemde stad, met een kapotte tas en een vrouwenlaars? De sleutel tot het antwoord ligt aan m'n voeten: Jessy, een 7 maanden oude fox-terrier. Haar baasje is 2 dagen op cursus. Ik ben de oppas.

Die vrouwenlaars is niet van mij, ook niet van Jessy, maar van haar baas. Ze heeft die hak er gisteren af gelopen. Jessy en ik wandelen nu naar de schoenmaker. Dat is een mooi ommetje, zo tussen m'n werk door. De laptop heeft even pauze. Onderweg kwamen we deze kleermaker tegen, een onverwachte kans dus om de tas te laten maken.

M'n tas is al tijden kapot en ik kan hem zelf niet repareren. Het is een oude tas, 15 jaar op z'n minst. Ja, het ding is wat versleten, maar ik ben eraan gehecht. Het ding is heel de wereld al rond geweest.

Die rare tas met z'n twee afritsbare helften is perfect voor onderweg.

Samen zijn die helften groot genoeg als reistas.
Ieder apart zijn ze klein genoeg om onderweg in elk bagagevak te passen.

Voor de wandeling naar de schoenmaker was één helft groot genoeg. De andere helft ligt dus nog bij de laptop. Straks naar huis gaan de helften weer aan elkaar vast. Maar nu is het een vreemde halve tas, oud en versleten, met een halve ritssluiting en een vrouwenlaars erin.

Maar ja, hoe krijg ik dat allemaal uitgelegd? Het is een te moeilijk en ingewikkeld verhaal. Ik vat het verhaal maar zo eenvoudig mogelijk samen: Nee, geen geintje. De laars is kapot. Kijk, de hak is eraf. De kleermaker knikt begrijpend en geeft me een plastic tas.

Met één vrouwenlaars in die plastic tas vervolgen Jessy en ik onze weg door de vreemde stad. Geintje? Nee, nee, in tegendeel. We zijn samen op een uiterst serieuze missie. Jessy en ik vormen vandaag het hak-reparatie-team. We wandelen om de baas weer te laten lopen.

Tot de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom