Compensatie

Adelaide is voor mij een tussenstop tussen Katherine en Perth. Tussen Ghan en Indian Pacific zitten 2 nachten Adelaide.

Aanstaande maandag zijn er in Adelaide paardenraces. De Australische feestdagen blijven voor mij steeds weer een verrassing. In Nederland zou dat een evenement in de marge zijn. Hier is het zowat een nationale feestdag. Hotels zitten dus volgeboekt, precies tijdens m'n tussenstop.

Met moeite lukt het me om accomodatie voor de eerste nacht te vinden. Een tweede nacht moet ik uitwijken naar de rand van Noord-Adelaide. Het is me best.

Noord-Adelaide is aardiger dan verwacht. Ik had verwacht dat het een moderne voorstad zou zijn, maar dat valt mee. Het is een sfeervol, oud gedeelte, met een fraaie kathedraal. Noord-Adelaide blijkt zo'n beetje het uitgaanscentrum van Adelaide, met veel restaurants en bars.

De aankomst in het hotel is wat minder. M'n kamer is nog niet klaar. De grote rugzak verdwijnt achter de balie en ik sta weer buiten. Het centrum is een kwartiertje lopen volgens de receptionist.

Hmm, dat kwartiertje blijkt een stevig kwartiertje. En helaas, m'n schaduwgever, de Australische hoed zit nog in de grote rugzak. De zon schijnt het zweet op m'n kop. Onder bomen blijven dus, koel blijven.

Botanical Garden

Het is wat raar om plotseling weer in Adelaide te zijn. 3 dagen, 2 nachten Ghan lijken voorbij gevlogen. Adelaide is me bekend van eerdere tussenstops, maar het blijft een vreemde stad voor me. Het zomerhuis in de Botanical Garden is een schaduwrijke schuilplek, perfect om de dikke zaterdag editie van de Sydney Morning Herald door te nemen. De Samurai Sudoku, vijf geschakelde puzzels, lijkt moeilijk, maar valt mee met wat computerkracht. Sudoku is een gekraakt spel voor me. Met m'n eerder geschreven Sudoku Solver is ook de Samurai puzzel makkelijk op te lossen. Het is wel mooi voor me dat computers puzzels inzichtelijk kunnen maken. Zo'n Sudoku puzzel is niet moeilijk, de informatie moet alleen zichtbaar gemaakt worden.

Achteruit de Botanical Garden klinkt muziek. Het lijkt erop dat er een band live optreedt. De muziek wisselt sterk, het lijken wel verschillende bands. Zodra de hele krant uit is, loop ik in de richting van de muziek.

Het blijkt een waar openluchtconcert te zijn, net buiten de Botanical Garden, compleet met een security check op alcohol. Australiërs lijken een haat liefde verhouding te hebben met alcohol.

Voorgemixte Rum-cola en whiskey-cola zijn populair uit blik.
BYO (Bring Your Own) is erg populair, eigen wijn meenemen naar een restaurant.
Maar bij grote feesten wordt er niet geschonken, alsof alcohol, plezier en open lucht niet samen kunnen gaan.

Oververhit

Eenmaal uit de Botanical Garden mis ik m'n hoed pas weer goed. Het is al het einde van de middag, maar m'n hoofd raakt rap oververhit. Dat openluchtconcert is dus even niets voor mij.

Net buiten het festivalterrein stroomt de Torrens River langs het centrum. Het is net buiten het centrum en de rivier is hier een verrassend klein stroompje. Het park dat het centrum omringt is hier wat natuurlijker, minder gecultiveerd, meer bos dan park. Het openluchtconcert klinkt hier nog door, wonderlijke mengeling van menselijke invloed en natuur.

Als de middag ten einde loopt voel ik me oververhit. Het is geen fijn plan om hier zonder hoed rond te lopen. Van schaduwplek naar schaduwplek lopend, onderweg m'n waterfles bijvullend, bereik ik het hotel. Ik heb hoofdpijn, wat te veel zon op m'n bol gehad vandaag, O, wat zou een koude douche heerlijk zijn en vooral een onbeperkte hoeveelheid water.

Suite

M'n kamer blijkt zowaar een echte suite te zijn, met woonkamer, slaapkamer en een ligbad. Ach, wat een prettig einde van de dag. Het bad loopt vol met schuimend sop. Met een verse Douwe Egberts koffie ga ik onderuit. M'n hoofdpijn zakt snel weg.

Het is alsof de luxe van thuis zich wil etaleren ter compensatie van het einde van m'n reis. Alleen de kikker ontbreekt nog.

Tot de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom