Uitgelopen

nieuwe slippers van afgelopen januari hebben behoorlijk wat kilometers gemaakt. Ze zijn nieuw, maar versleten, ingelopen voorbij. Er zit nauwelijks nog profiel op.

Slippers geven me een vakantiegevoel.

Die slippertjes hebben duizenden kilometers door de woestijn gemaakt. Aan boord van de Australische interstate treinen is dat makkelijk te doen. Ze hebben wat rotsen beklommen in Kakadu. M'n oververhitte voettocht in Adelaide was op die slippers. De laatste dagen in Perth hebben ze de Kings Garden rondgelopen. De busreis van Kuala Lumpur naar Taiping is dubbele pret op slippers.

Geregend in Taiping

Bij aankomst in Taiping is het koel. Het heeft overdag geregend, overal liggen nog plasjes. De middag is voorbij, de schemering van de avond is voorzichtig begonnnen. Het zal een graad of 25 zijn, een mooie temperatuur om een stukje te lopen, zelfs met de grote rugzak.

Een paar honderd meter van het busstation glijdt m'n linkervoet weg. Slippers zijn lekker, maar deze versleten exemplaren hebben te weinig grip. M'n benen corrigeren razendsnel en ik blijf overeind. Er doet wel iets pijn aan m'n linkervoet, maar dat is van later zorg.

M'n linkervoet glijdt heen en weer in m'n slipper. Die hele slipper zit onder het bloed. Baal, het hotel is nog wel een kwartiertje lopen. Dat wordt nog een lang en glibberig pad.

Bij aankomst in het hotel blijkt er een diepe wond onderaan m'n kleine linkerteen te zitten. Die teen is een smerige bende, de wond is diep en zit vol met vuil. Het is vervelend, maar lijkt me niet ernstig genoeg om er nu een dokter mee lastig te vallen. Met water en aangeschaft Dettol probeer ik de wond schoon te maken. Het lukt niet goed, ik kan er niet goed bij. Met een zeurderig gevoel in die voet ga ik de nacht in.

De ochtend

De voet is pijnlijk. De pijn heeft zich verspreid. Waarschijnlijk is nu een groter gebied geïnfecteerd. Genoeg zelf gerommeld, hoogste tijd voor een professionele blik door een dokter. Gelukkig is hier in Maleisië een dokterbezoek niet zo moeilijk als in Nederland.

Lopen gaat moeilijk. Die manke poot gaat het niet redden tot in de stad. Een van de schoonmaaksters leent me een fiets. Kan ik wel fietsen? vraagt ze onschuldig. Eh, ja, in Holland kan iedereen fietsen, het is ons nationale transport middel.

Op de geleende damesfiets suis ik het heuveltje af richting stad. Dat gaat op zich aardig, maar werkende remmen hadden toch ook wel leuk geweest. De tocht richting dokter lukt zonder ongelukken.

Klinik Ra'yat

vlakbij busstation Taiping

97 Jalan Ranggong Wayang
34000 Taiping

De Punjabi dokter moppert, maar maakt de wond goed schoon, desinfecteert de boel, geeft me een tetanus injectie en schrijft een tiental pillen per dag voor, beginnen met een dubbele dosis tegen de ernstige infectie. Het gaat wel een dag of 10 duren voordat die wond wat genezen is.

Ik krijg een strenge preek van de dokter.

Hoe is die wond gekomen?
Waarom heb ik die wond niet goed schoongemaakt?
Hoe haal ik het in mijn hoofd om op slippers te lopen met die wond?
Waarom loop ik niet op schoenen om het vuil buiten te houden?

De dokter heeft gelijk, ik weet het. De vakantie loopt ten einde. De slippers zijn uitgelopen.

Tot de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom