Leeg

Er klimt een man in de boom voor mijn werkkamer. Z'n klimijzers snijden in het hout. Het doet bijna pijn om naar de kijken.

De boom geeft geen kik en ondersteunt de man op z'n klim.

Met een kettingzaag zaagt de man de onderste takken bruut weg. Aj, dat gaat wel heel rap.

Een vorige snoeisessie was ook drastisch. Dit is echter geen snoeien meer. Dit is een aanslag.

De hogere takken vallen weldra ook naar beneden.

Alleen helemaal bovenop houdt de boom nog wat bladeren over. Die vallen als laatste.

Van de boom is nu slechts een stam over.

De kettingzager zaagt het bovenste stukje van de stam af.

Dan zakt hij wat en zaagt opnieuw. De stam wordt lager en lager.

De boom blijft de man trots ondersteunen.

Wat rest is slechts een stronk, die wat hopeloos de lucht in steekt.

Zonder de boom had de man nooit omhoog en omlaag kunnen klimmen. En eenmaal terug op de grond is er geen klimpartij meer mogelijk.

De stam ligt in stukken op de grond, bovenop de takken.

De gebouwbeheerder legt me later uit dat de boom controversieel was in de buurt. Hij ving zoveel licht weg. Tja...

Wanneer ik nu naar buiten kijk zie ik vooral leegte.

Ja, het is een lichte leegte. De buurt kan tevreden zijn, maar is zo wel akelig leeg.

Ik hoop dat de boom eigenwijs overleeft.

De boom heeft me al vaker verbaasd met z'n veerkracht.

Zal hij volgend voorjaar weer brutaal uitlopen met wat nieuwe scheuten?

Ik hoop het van harte. Kom op boom. Ik gun je je licht wel.