vliegfiets

Met zo'n vragenvuur maak ik meestal korte metten.

Soechoebië is een erg verwarrend land van herkomst.
Maleisië als antwoord werkt ook erg goed.

En nee, ik ben niet getrouwd. Mijn schoonouders zijn kinderloos gebleven.

Nou heb ik als INFP liever rust dan mensen om me heen.

Al bij de bagageband van Kuala Lumnpur International Airport gaat het mis.

De assemblage van de Greenmachine trekt een groot publiek van luchthavenpersoneel.

Ze gaan er lekker bij zitten.

Het is eventjes stil als ik hun vragen in het Maleis beantwoord.

De doos blijft op het vliegveld achter.

Eenmaal buiten de douane gelijk linksaf. Voorbij de Burger King zit een bagageopslag.

De mooiste vraag van de dag: Wat zat er in die doos?

Tja, de fiets die ernaast staat!

Van KLIA naar het centraal station (KL Sentral) gaat wat moeilijk.

De fiets mag als fiets niet mee met de KLIA express.

Grr, ik had de fiets in de doos moeten laten en pas op het treinstation moeten monteren. Dat had een taxibusje gescheeld.

De trein naar Taiping heeft niet echt plek voor een fiets.

Er moet ergens een officiële regel bestaan om ruimte in de cargo area te boeken.

Een ander officieel pad is om extra grote bagage in de trein af te rekenen.

Maar ja, Maleisiërs gaan prettig soepel om met regels.

De fiets gaat hup de trein in, deur dicht en dan zien we wel.

De hoofdconducteur krabt zich eens op het achterhoofd.

Alamak, die fiets staat hier de eerste klas te blokkeren.

Kan die fiets niet draaien? Hij zou toch mooi in het gangpad naast de kofferopslag kunnen.

Ja, dat lukt, Fiets verticaal in de ene gang, draaien en weer terug horizontaal in de volgende. Zo, probleem opgelost.

Wel leuk al die fysieke acties, maar het zweet loopt me van de rug af.

Het hurktoilet van de eerste klas wordt even een douchecabine.

Weg met al dat plakkerige zweet, schone kleren aan en trala, met een vers gezette thee onderuit.

Bandar Sri Damansara, mijn oude woonplaats trekt voorbij.

Zodra de avond valt, vallen mijn ogen dicht.

De trein wiegt me prettig in slaap. Taiping is nog uren ver.

De hoofdconducteur helpt enthousiast met uitladen.

Hij wil voor hij de trein laat vertrekken me toch nog even zien proefrijden.

Nieuwsgierigheid is belangrijker dan punctualiteit.

Hier in Taiping is de flevobike greenmachnine de grootste bezienswaardigheid.

Ik heb het eerder beschreven: Een notoire behoefte aan aandacht? Koop een ligfiets!.

De voorrem zit vast van Limburgse pekel.

Probeer dat maar eens uit te leggen in de tropen.

Hier dooit het elke dag een graad of dertig.

De Chinese fietsenmaker valt als een blok voor de greenmachine.

O wow, de ketting zit helemaal van binnen.

Wat zitten die trappers ver vooruit.

En vering voor.

Wat een mooie comfortabele stoel.

Mag ik eens gaan zitten en een rondje fietsen?

En, schijfremmen, prachtige kwaliteit achter, maar hé wat is dat? Voor ontbreekt de rem!

Ja, beste fietsenmaker, daar kom ik juist voor.

Aha! Pas nu wint de Chinese koopmansgeest het van de nieuwsgierigheid.

In rap tempo monteert hij een stevige mountainbike-rem. Lang leve alle standaardonderdelen op een greenmachine!

Zo, ik kan veilig bergje op, bergje af!

In Taiping moet ik me nu wel wat inhouden.

Het verkeer hier gaat in een tropentempo. In de stad hou ik de autos makkelijk bij.

Het Maleis heeft nog geen woord voor ligfiets. Basikal terbang lijkt me wel mooi. Dat betekent vliegfiets.