Senang

Er zijn van die onbekende plekken waar het onmiddellijk thuis voelt.

Coffin Bay is zo'n plek voor me.

Al voor binnenkomst had ik het naar mijn zin.

Langs de kant van de weg liepen emus.

's avonds liepen er wat kangoeroes door het dorp te grazen.

De weg slingert zich wat rond de baai.

Aan de andere kant van de weg staan wat huizen.

Buiten het toeristenseizoen is het een klein dorp met maar 500 mensen.

Coffin Bay straalt rust uit.

Er is niet zo veel te doen en dat is me wel best.

Er zijn wel twee kleine winkeltjes.

Het ene is supermarkt, maar ook restaurant (met goed ontbijt!), vissportwinkel en benzinestation.

Het andere is ook de bakker en verkoopt tijdschriften.

De tijd heeft hier een eigen ritme.

De weekendkrant kun je hier al op zaterdag kopen, maar een paar dagen later lukt het ook nog wel.

Voor een verse ochtendkrant moet uitslapen, want die moet van buiten het dorp komen.

Wie op zoek is naar drukte en een supermarkt reist naar Port Lincoln, de grote stad.

Fiets Coffin Bay uit en je ben in het Coffin Bay National Park.

Daar waar het asfalt ophoudt is een kleine kampeerplek bij Yangie Bay.

De kampeerplaatsen zijn wat onbegroeide plekjes aan een meertje.

Hier kampeert echter niemand.

Verder, over een stuk dirtroad, zijn nog meer kampeerplekken.

Die moeten zo mogelijk nog rustiger zijn.

Zucht, Coffin Bay is rustig, maar hier voel ik me helemaal senang.

Aargh, ik twijfel.

Zal ik de rest van mijn nog onbekende reis laten schieten,
hier mijn swag uitrollen?

Zucht, nee, maar ik kom hier zeker terug.

M'n volgende overwintering wordt op zo'n kampeerplek in Coffin Bay National Park.

Voor drukte en wekelijkse boodschappen fiets ik dan wel naar eh...
...Coffin Bay.