Gangetje |
Taiping, maandag 10 januari 2005 |
De tropenzon komt op vanachter Bukit Larut.
Door de gordijnen komt een diffuus licht dat snel in kracht toe neemt.
M'n werkdag begint.
Opstaan
Meestal word ik wakker met wat ideeën.
Ik sla het laken van me af, sta op en werk ik de ideeën uit voor ik hen vergeet.
De ramen gaan dicht, genoeg frisse lucht gehad.
De airco gaat aan en doet rammelend zijn werk.
Stille airco's lijken in Azië niet te bestaan.
De badkamer heeft twee douches, eentje met koud water en de ander... ook met koud water.
Een van de twee is ontworpen om warm water te geven, maar ik krijg er alleen koud water uit.
Het lijkt wel een
Ierse douche.
Ik spoel het nachtelijke zweet van m'n lijf.
Ontbijt
Zo vlak na zonsopgang is het nog prettig koel.
Het is mooi voor me om te zien hoe in Maleisië de dag begint.
Op de grasvlakten voor het hotel staan wat Chinezen hun Tai Chi oefeningen te doen.
Het zijn bekende bewegingen, maar ik onderdruk de neiging om mee te doen.
Iets verderop is de tennisbaan al druk bezet.
Bij de heuvel staan hele groepen Maleisiërs rek en strek oefeningen te doen.
Het is wel grappig om te zien hoe de diverse bevolkingsgroepen verschillen.
De Chinezen wandelen en doen Tai Chi.
De Malay doen gymnastiek oefeningen en de Indiërs zijn druk met hardlopen.
Aan de andere kant van de heuvel is het dichtstbijzijnde restaurant.
Families zitten te ontbijten, hebben iets lekkers gekozen uit het buffet.
M'n vaste ontbijt is thee met roti canai, een soort pannekoeken met curry.
Ochtend
Na het ontbijt kuier ik terug.
Nederland slaapt nog.
Hier is het nog koel.
De ochtend is een mooie tijd om te werken, lekker in stilte te puzzelen.
Uit het waterbassin in de badkamer pak ik een fles koel mineraalwater.
Dat bassin is m'n koelkast.
Er gaan per dag nogal wat flessen water doorheen, dagelijks diverse liters.
Als het nog niet te warm is installeer me achter de laptop op het terras.
En anders hou ik het bij de inmiddels koele kamer.
Het is lekker om hier in alle rust te kunnen werken.
Januari is een stille maand in Nederland.
In de laatste week voor vertrek nog wat nieuwe klanten gesproken, maar het zal nog wel tot februari duren voordat hun IT budget voor 2005 rond is.
In Nederland is iedereen nu nog bezig met nieuwjaarsrecepties en vakantie verhalen.
Voorlopig verwacht ik nog geen reacties uit Nederland.
Januari is dus de perfecte tijd om de Nederlandse duisternis te ontvluchten en wat zon op te zoeken.
De Vlaamse
Sara Borremans
is druk bezig met het redesign van de
SUMit homepage.
Dat is een moeilijk proces voor me.
Grafisch werk beoordelen ligt ver buiten mijn comfort zône.
Het valt me dus zwaar om commentaar te geven op de diverse schetsen.
De front desk manager van het hotel helpt mee om de nieuwe homepage te beoordelen.
Zij heeft meer verstand van kleurencombinaties dan ik.
Naast het redesign ligt er nog een mooi vraagstuk op m'n bord: uitbreiding van de SUMit
roostersoftware
met meerdere activiteiten per dienst van een medeweker.
Het HTML prototype vordert.
Komende week moet de programmeer fase beginnen en hopelijk ook al eindigen.
Cyber Cafee
Ik werk tot de lunch en loop dan naar de Fajar (Maleis voor zonsopgang) supermarkt in de stad voor wat nieuwe flessen water.
Het is inmiddels warm.
M'n Australische hoed gaat op, een perfect ding dat m'n kop continu in de schaduw houdt en toch de wind door m'n haar laat waaien.
In Nederland begint de dag, een mooi moment om de email in het cybercafee te beantwoorden.
Er is een mailtje van de SUMit boekhouder, met de BTW berekening over het 4e kwartaal.
Lang leve de electronische aangifte en
Girotel zakelijk.
Voor de belastingdienst hoef ik in januari niet meer in Nederland te zijn.
Het is wat bijzonder om in korte broek m'n BTW via internet te betalen, maar ach, je hoort me niet klagen.
Leuker kan de belastingdienst het niet maken en het is me zo makkelijk zat.
M'n hoofd is me te warm.
Naast het cybercafee zit een Chinese kapsalon, trapje op en maar zien waar je uitkomt.
Ik heb nooit begrepen hoe die al die kapperszaken hier kunnen blijven bestaan.
Meestal zijn ze leeg als ik binnenstap.
Het mooie van een Chinese knipperij is een nek en schouder massage.
Ik zit teveel achter een laptop.
De losknederij is welkom.
Lunch
Als het nog niet te warm is loop ik wat door de stad om wat te shoppen.
Inmiddels ben ik ruim voorzien, heb m'n nutmeg oil, muggen spiralen, kleding-was-zeep, scheermesjes en scheerschuim.
Zo'n mooi klein handig busje scheerschuim zouden ze in Nederland ook moeten verkopen.
De lunch is meestal een mee-soup, om het vocht wat aan te vullen.
In heel Maleisië is overal mee soup te krijgen.
Mee soup is een wonderlijk maaltijd:
- Het is voer en vocht tegelijk, mooi op het warmste moment van de dag.
- Het is in elk restaurant anders, elke keer maar weer afwachten wat er komt.
- En het is redelijk darmveilig, omdat de hele boel gekookt wordt.
In de plaatselijke bibliotheek ligt nog een boek op me te wachten.
Vorig jaar
ben ik daar in een boek begonnen.
Het laatste hoofdstuk had ik bewaard tot de dag van vertrek, maar de bibliotheek was toen gesloten.
Komende week moet ik dus de herkansing benutten.
Casuarina Inn
De airco heeft de hotelkamer mooi koel gehouden.
Ik kom niet zoveel in de zon, maar het beetje zonneschijn wat ik krijg heeft m'n huid al verkleurd.
Casuarina Inn
Ruime kamers met airco en eigen badkamer.
1 Jalan Sultan Mansor Shah, Taman Tasek
34000 Taiping, Maleisië
 +60-5-8041339 & 8041340
fax +60-5-8041337
|
De spiegel toont al een wit "wielrennerspak", ik spoel het zweet van m'n lijf, trek een fris shirt aan, was wat kleren en hang die te drogen in de zon.
Dit werktempo bevalt me, lekker relaxed en in een prima omgeving.
Het is lekker werken in de Taiping Casuarina Inn.
- Het is er rustig, ligt een eindje buiten de stad, zover zelfs dat m'n mobieltje moeite heeft met ontvangst.
Ik moet de kamer uit voor een goede ontvangst.
- De kamers zijn ruim, groot genoeg om tijdelijk als kantoor te gebruiken, met ruimte om heen en weer te ijsberen.
- De airco houdt de kamer perfect koel.
- De locatie is perfect, op een heuvel, aan het eind van de fraaie Lake Gardens.
Diner
's avonds loop ik nog een klein rondje door de stad, voornamelijk om wat te gaan eten.
De lange broek gaat aan, tegen de muggen.
De TV in de lounge van het hotel toont de gevolgen van de zeebeving.
Maleisië is er "goed" vanaf gekomen, vooral materiële schade op Penang en de noordelijke provincies.
Aan de kust liggen 5.000 huizen in puin.
Dat is behoorlijk, maar wonderlijk genoeg heeft Maleisië een ongelofelijk klein aantal dodelijke slachttoffers: 68.
Het schiereiland van Malesië heeft zich "verschuild" achter Sumatra.
Het TV journaal toont het nieuws met een locaal tintje.
De Maleisische president op bezoek in Sumatra, Maleisische hulptroepen aan het werk in de buurlanden, Maleisische bedrijven die noodfondsen steunen.
Op teletekst via internet lees ik soortgelijke berichten in de Nederlandse versie.
De wereld is klein, elk land heeft z'n eigen oogkleppen bij het nieuws.
Terug in de kamer neem ik wat van de tax-free-whiskey, verwerk ik m'n laatste ideeën van de dag, neem nog een laatste douche, steek een muggen spiraal aan, doe de airco uit, open de ramen en en ga onder het laken.
Morgen is er weer een relaxte dag in de zon.
Gangetje
Tja, en dan vragen mensen me wat ik zoal doe in Maleisië als ik hier geen vakantie hou.
Ik zou het eigenlijk niet weten.
Alles gaat z'n gangetje hier.
Ik ben gewoon aan het werk, aan het overwinteren.
Volgende week begint de vakantie, down under in Australië.
Uiteindelijk begint in het grote niets het grote niets doen pas.
Tot
de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom
