Water

Blackheath, maandag 24 januari 2005
De waterschaarste in Sydney moet nu wel zo'n beetje voorbij zijn. De Bridal Falls waterval is een paar keer zo krachtig als enkele dagen geleden. Het regent al dagenlang in de Blue Mountains en al dat water stroomt richting Sydney.

De George Phillips lookout zit in de wolken. Dikke flarden mist spelen verstoppertje met Pulpit Rock. Af en toe wordt een stuk van de Grose Valley zichtbaar. Vreemd genoeg baadt de overkant in het zonlicht.

Dagenlang kun je hier naar hetzelfde zonnige uitzicht zitten staren, maar nu is het elke seconde anders. De wind jaagt door de vallei en stuwt de wolken tegen de klippen op. De wolken waaien omhoog. Het is alsof beneden de oersoep staat te koken.

Door de regen ben ik de afgelopen dagen wat gaan rondtoeren. Ja, ik heb de 3 zusters in Katoomba gezien. Ook daar was het uitzicht mooi, maar voor mij was daar de lol er snel af. Een paar honderd kwekkende Aziaten verzamelen daar bewijsmateriaal. Hun camera's zijn nieuw, allemaal digitaal, maar hun manier van fotograferen blijft hetzelfde, alibi's verzamelen: met een zo serieus mogelijk gezicht voor een herkenbare topattractie. Het is dringen voor de letters "Echo Point".

Ik werd wat kriegel van Katoomba, had het gevoel in Scheveningen te lopen. Je struikelt er over de restaurants, toeristenwinkels en internet cafees.

Mount Victoria was me een stuk aangenamer. Vlakbij Piddington Rock schuil ik even voor de regen, in een soort mini vallei. Een zachte kalklaag is weggesleten en biedt een comfortabele zitplaats. Aan m'n voeten zoekt het water het laagste punt op de weg. Als Hollander kan ik niet nalaten die waterstroom te veranderen. Met n'n voeten werp ik een dammetje op. Het water zoekt een andere weg, maar begint eigenwijs m'n dam weg te slijpen. De dam houdt niet lang en al snel heeft het water een brede doorgang gemaakt. De mini rivier vindt weer z'n oude bedding. Van m'n dam blijven slinkende eilandjes over. Het is alsof ik miljoenen jaren naar een mini Grose Valley zit te kijken.

Deze omgeving bevalt me, maar voor regen en mist ben ik niet naar Australië gekomen. De trein in dus, op weg naar een wat zonniger uitzicht.

Tot in Broken Hill,
Henk Jan Nootenboom