Maandag, 21 november 2005
Groei
De trein remt af.
De vertraging duwt me tegen een muurtje aan.
Het is alsof de zwaartekracht horizontaal werkt.
Zouden vertraging en versnelling hetzelfde zijn als zwaartekracht?
Hm, interessante gedachte.
- Zou zwaartekracht dan niet bestaan, slechts een vorm van versnelling zijn?
- Is er een permanente versnelling van onderen die me op aarde houdt?
Wat is dat dan voor versnelling?
Het enige mogelijke antwoord is dat de aarde steeds sneller groter wordt en ikzelf ook.
- De zwaartekracht trekt me niet naar de aarde toe.
- De groeiende aarde duwt me steeds verder van de kern af.
- En ikzelf groei naar de aarde toe.
Omdat alles in verhouding blijft merk ik niets van de groei.
De dubbele groei levert een versnelling op die op zwaartekracht lijkt.
Dat is niet zo.
De aarde
duwt
me van onderen.
Ik groei met m'n voeten naar de aarde, duw de aarde omlaag.
Bij de vloedlijn van een strand is de dubbele duw mooi te zien.
Voeten zakken dan weg in het natte zand tot de ondergrond solide genoeg is om het geduw te weerstaan.
Op solide grond kan ik proberen te ontsnappen door in de lucht te springen, maar de groei haalt me in.
Dan lijkt het alsof ik naar de aarde terugval, maar in werkelijkheid is de groei sneller dan mijn sprong.
Wie dus aan de aarde wil ontsnappen moet sneller zijn dan de groei.
Wie met een raket de ruimte in gaat is de groei te snel af.
De hele ruimte groeit continu.
De afstand tussen objecten lijkt alleen groter te worden als ze zich sneller van elkaar bewegen dan de groei kan bijhouden.
Afstand is variabel.
De groeiende afstand is niet te meten, want elke meetlat groeit mee.
Stelling:
Tijd is absoluut, afstand is relatief.
Is de lichtsnelheid een constante?
Nee, het licht gaat steeds sneller, moet steeds grotere afstanden overbruggen.
Hm, het is de hoogste tijd om de relativiteitstheorie eens een duwtje te geven.
Tot
de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom
