Heen en Weer

Toen de pont nog aan de kant lag was er duidelijkheid. 'Gene' lag aan de overkant. De kade is echter nu al niet meer zichtbaar, verdwenen in de duisternis. De overkant komt rap naderbij en wordt dus steeds minder 'overkant'.

Wat is 'heen' en wat is 'weer'? Ook dat is een vraag waar ik niet zo vlug een antwoord op heb. Het maakt de veerman niet uit. Hij zet over zonder zich te bekommeren over uw subjectieve beleving. Vroeger woonde ik op het eiland dat ik zojuist verlaten heb. 'Heen' was toen van het eiland af en 'terug' was naar het eiland toe. Mijn woonplaats ligt nu op het vasteland, maar zelfs dat biedt geen nieuwe zekerheid. 'Heen' ben ik door een tunnel gegaan. Kan ik nu wel 'terug' met de pont?

Ik betwijfel het. Voor mijn gevoel ga ik continu 'heen', steeds voorwaarts zoals de tijd ook maar één richting kent. De wereld verandert. Zelfs wie stilstaat reist, ziet de wereld om zich heen veranderen. Het is niet mogelijk om naar dezelfde plaats terug te keren. Tijd is de volgorde waarin zaken onomkeerbaar worden. De tijd gaat vooruit, nooit terug.

Thuis gekomen surf ik naar de BBC (news.bbc.co.uk) voor het laatste wereldnieuws. De site heeft een verse inhoud gekregen. Het nieuws is constant variabel. Dezelfde site had gisteren ander nieuws. Keer ik nu terug naar dezelfde site, of ben ik er opnieuw heen gegaan? Het is weer dezelfde vraag. Is er wel een weg 'terug', of is dit slechts een heengaan dat slechts lijkt op het verleden?

Voor mij is er geen twijfel meer. Er is geen weg terug. Wij allen gaan continu heen en keren nooit weerom.

De SUM-it website had een 'terug', op diverse plaatsen zelfs. Het was fout, vergeef mij. Het schaamrood staat mij op de kaken. Slechts 'Heen' kunt u gaan. Uw weg naar deze pagina is mij volslagen onbekend. Het world wide web kent geen weg terug. Inderdaad, de 'Terug' knop in uw browser is misleidend. Het ding leidt u naar een nieuwe versie van wat u ooit aanschouwd heeft. Uw browser is als een veerman, vaart slechts 'heen' om nooit weer te keren.

Lezer, surf heen en tot de volgende week.

Henk Jan Nootenboom