Déjà vu

Mijn eerste computer was een Commodore VIC20, met kleur en geluid! Die kon je zomaar thuis op een TV aansluiten. Er zat bijna 4K vrij geheugen in. Met een joystick kon je de meest fantastische spelletjes spelen. Wat een wonder der techniek. "Een toetsenbord, scherm en joystick. Wat zou de computer van de toekomst nog meer nodig hebben?" Ik kon me er geen voorstelling van maken. Voor mij was de computer 'af'.

Jaren later leerde ik S360 mainframe assembler. Alleen met Assembler was een wereldwijde responstijd (.../responsetime) van drie seconden te realiseren. De 4K grens kwam terug, als maximum grootte van een programma. Dat was heel ruim, voor iemand die 3.5K in Basic gewend was.

De mainframe tekstverwerker was de IBM Document Composition Facility (.../DCF370HOME). Documenten waren platform onafhankelijk dankzij allerlei cryptische codes. Na enkele jaren kwam de Apple Mac op de markt. Alles was grafisch, zelfs de tekstverwerker. De cryptische codes kon ik vergeten. Prachtig, wat een wonder der techniek.

In de jaren negentig heb ik aan allerlei object-georiënteerde PC systemen gewerkt. PC's hebben geheugen zat en ze zijn razendsnel. De meeste functies halen makkelijk een response van één seconde. Allemachtig prachtig, wat een wonder der techniek.

Internet doet weer een stap terug in de tijd:

• Een responsetijd van enkele seconden zou fantastisch zijn. Houd uw web-paginas dus onder de 4K grens.
• HTML is een jonger zusje van de oude mainframe tekstverwerker.
• Web-TV brengt Internet op de TV. Die VIC20 was z'n tijd ver vooruit.

Tot de volgende week.
Henk Jan Nootenboom