Wisseling

Gestresst ren ik achterom naar de andere kant van het toneel. "Waarom gaat het doek niet dicht?" M'n clubgenoot kijkt me verbaasd aan. "Dat was toch afgesproken?" "Ik weet van niks en de speelsters ook niet. Dicht dat doek, ik heb werk te doen!" Het doek gaat dicht. Nou ja, dat was althans de bedoeling. Er blijft een kijkgat open van ruim een meter. De zaal houdt zijn adem in en tuurt naar het toneel om vooral niks te missen.

In de pauze bespreken we het misverstand. Dit doek gaat zwaar en traag. De regisseur houdt het liefst de snelheid in het stuk. Deze keer liever een snelle wisseling in het donker, dan een trage op de achtergrond. Voor de volgende bedrijven spreken we het duidelijk af. Het doek zal open blijven, de lichten gaan uit.

Zo gezegd, zo gedaan. De lichten doven. De speelsters gaan af. Ik moet wat glazen opruimen, enkele kaarsen aansteken. Verblind door het duister tast ik op mijn knieën rond. De technische man hoort mijn gestommel en steekt een spotje aan. Wat een snelle stille actie had moeten worden ontaardt in een ramp. Het publiek ziet een vreemde man over het toneel tussen de glazen kruipen. De commotie is groot. De grappige opmerkingen zijn niet van de lucht. Mopperend steek ik de kaarsen aan en verdwijn in de coulissen.

Betrokkenheid werkt als een vergrootglas. Problemen lijken groter voor een perfectionist die midden in een proces zit. Een buitenstaander maakt zich er waarschijnlijk niet druk om. Na de voorstelling zijn de reactie's enthousiast. Het publiek blijkt genoten te hebben. "Komen we volgend jaar weer?"

De volgende dag hou ik een aantal usability tests van de SUM-it website. De overgangen tussen pagina's zijn daar een deel van. Spreekt de navigatie voor zich? Welke pagina's blijven ongelezen? Zijn links duidelijk? Bouwen de pagina's snel genoeg op? De schermwisselingen zouden voor de lezer verborgen moeten blijven. Maar ja, een computerscherm heeft geen toneeldoek. Het scherm dimmen lukt niet. U lezer, bent dus als het publiek bij de theater voorstelling. U krijgt elke keer een korte blik achter de schermen.

Lezer, doe mij een plezier. Sluit even uw ogen als u ergens op geklikt heeft.

Tot de volgende week.
Henk Jan Nootenboom