Knip

Yardley, maandag 10 september 2001
De conducteur komt langs. Hij pakt de kaartjes van de passagiers die net zijn ingestapt op Princeton Junction (njtransit.com/sf_train.shtm).

Dan volgt een wonderlijk knip ritueel. Elk kaartje krijgt 1, 2, 5 of 278 knipjes en verdwijnt in z'n borstzak. Het is een raadsel voor me waar dat figuur knippen voor nodig is. Op het kaartje staat immers al het begin en eindpunt van de reis. Wat kan zo'n knipje nog toe voegen?

Elke passagier krijgt een nieuw kaartje in de stoel voor hem geschoven, dit keer met raadselachtige nummers erop. Ook daarvan maakt de conducteur een klein kunstwerkje, met géén, één, twee of drie knipjes. Sommigen krijgen een scheur bovenin, anderen niet.

Het blijft een raadsel voor me wat al dit geknip en gescheur betekent. Wanhopig probeer ik de code te kraken.

  • Een knip per persoon? Nee, sommige duo's hebben 2 kaartjes met 1 knip. Sommige enkelingen hebben 3 knipjes.
  • Een indicatie van de bestemming per groep passagiers? Misschien.
  • En waar is die scheur in sommige kaartje dan voor?
  • En waarom haalt de conducteur sommige kaartjes tijdens de rit weg? Is dat voor de passagiers die in het volgende station uit moeten stappen?
Meerdere trips richting New York maken het mysterie alleen maar groter. Er lijkt geen vast systeem in te zitten. Waarschijnlijk benut elke conducteur z'n artistieke vrijheid. De enige overeenkomst is dat de conducteur voor het einde van de rit alle kaartjes weer ophaalt.

Er is maar één sluitende conclusie mogelijk: Het controleren van plaatsbewijzen moet bijzaak zijn. Deze conducteurs zijn eigenlijk artiesten, gevorderde figuurknippers. De trein is hun mobiel atelier, op weg naar New York. Ergens in De Grote Appel moet een galerie zijn waar je al hun kunstwerkjes kunt kopen.

Tot de volgende week,
Henk Jan Nootenboom