Pookje

Ach, hoeveel leed kan een mens verdragen? Afgelopen zomer ben ik nog overgestapt van m'n aloude vertrouwde Thinkpad naar een nieuwe Toshiba Portégé.

Gelukkig heeft zo'n Toshiba ook een pienter pookje tussen de toetsen, een groot pluspunt. Het is wel het saaie grijze broertje van het opgewonden rode knopje van grote zus IBM. Maar ach het blijft voor mij een selling feature.

• Dat pookje zit letterlijk tussen de toetsen, nooit in de weg, altijd werkelijk onder handbereik. Een dikke plus voor de kenners van Fitts's law.
• Geen nauwkeuriger instrument dan het topje van een vinger. En jawel: dat is precies waar je het pookje mee bestuurt. Goed ontworpen: fijne motoriek is genoeg. Pols en onderarm blijven in rust. Waarom je voor een muis met je onderarm moet bewegen is mij altijd een raadsel gebleven.
• Een touchpad vind ik niks. Altijd wisselen van toetsenbord en weer terug, tweemaal een onderarm beweging, onnodige grove motoriek.

  Bovendien beroer ik zo'n touchpad vaak ongemerkt met m'n duimen. Onverwachte cursor bewegingen zijn het gevolg, die ik pas te laat door heb, om gek van te worden.

Tot de volgende week,
Henk Jan Nootenboom