Blanco

De trein zit vol met Zweden. Ik versta ze geen van allen. Van een geleende krant begrijp ik hooguit enkele onderwerpen. Het wereldnieuws gaat aan me voorbij. Zweeds is nog een vreemde taal voor mij.

De nachttrein brengt me van Stockholm naar Kiruna, de grootste stad boven de poolcirkel. Pas na Böden komen er twee dames in de coupé die ik een beetje kan verstaan. Ze spreken Mandarijn Chinees. Nou is m'n Chinees ook niet echt top, maar beter dan m'n knödde Zweeds.

De dames komen uit Taiwan en hebben thuis hun reis op internet uitgestippeld. Ze dachten op een tour mee te gaan. Dat klopt een beetje.

Hun tour bestaat slechts uit een lang reisschema, treintickets en een reeks geboekte hotels.
Er is geen gids.
Hun Zweeds is nog slechter dan het mijne.
Het Europese eten vinden ze maar niks en veel te duur.
En wat is het koud, zo boven de poolcirkel.

Kortom, deze reis is een onverwacht avontuur voor de dames.

Om de reis nog wat boeiender te maken staat de trein een uurtje stil. De locomotief is stuk. Een andere locomotief is onderweg dus er lijkt me geen reden tot paniek.

Even later komt er een Zweeds bericht over een treinstaking door de speaker. Voor zover ik het begrijp zal zal er in Kiruna een bus klaar staan voor de dames. Dat lijkt me mooi geregeld zo. De Chinese dames schieten echter nog verder in de stress.

Halen ze nu de aansluiting naar de boot nog?
Zullen ze nog op tijd het volgende hotel bereiken?

En waarom blijf ik zo rustig? Gaat mijn reisschema niet in de war door deze vertraging? Heb je haast? Ga even zitten denk ik bij mezelf.
Eh nee, mijn reisplan is een stuk eenvoudiger en dus flexibeler:

Naar Kiruna met de trein.
Een kleine week blijven, beetje rondfietsen.
En met de trein weer terug naar Stockholm.

Dat plan is zo simpel dat het bijna niet mis kan gaan.

Fietsen rond Kiruna

In Kiruna verdwijnen de Chinese dames in de bus. Een dag later rij ik de stad uit op een huurfiets. Dat gaat bergafwaarts, hard, erg hard.

M'n bestemming is een meertje. Dat moet maar een kilometer of tien weg zijn. Ik heb geen haast, maar halverwege ga ik toch maar even zitten. Bergaf is leuk, maar hoe zal straks de terugreis gaan? Na een lunchstop keer ik terug. Laat ik de terugreis zo kort mogelijk houden. De zwaartekracht werkt te veel in m'n nadeel.

De zo voortvarend afgelegde heenweg wordt een leidensweg terug. Hoe verder hij ging, des te langer werd zijn terugweg. De versnelling gaat in het kleinste verzet, maar het mag niet baten.

M'n hart heeft moeite om genoeg zuurstof rond te pompen. Het zweet loopt al na enkele honderden meters van m'n rug af. Zwetend in Lapland, wie had dat gedacht? Dit wordt een terugreis met vele etappes en rustpauzes. Via een zo geleidelijk mogelijk pad, bereik ik na uren gezweet het startpunt weer.

Aj, aj, m'n plan was te gedetailleerd. Dat naar Kiruna met de trein klopte wel, maar die paar dagen rondfietsen lijkt me toch niet zo geweldig meer. Had ik m'n reisplan maar versimpeld tot een blanco stuk papier. Dat is totaal niet gedetailleerd, maar uiterst flexibel. Een reisplan is pas compleet als er niets meer af kan.

Tot de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom