Hielen

Hier in Kluang zitten diverse schoenmakers, her en der verspreid door de stad, meestal ergens in de schaduw. Het zijn tovenaars met naald en draad, die de meest bizarre klussen nog voor elkaar krijgen.

Ondanks hun vaardigheid heb ik er zelf weinig vertrouwen in. In Nederland kreeg ik laatst een versleten zool al niet vervangen. En deze klus lijkt me een stuk moeilijker. Kortom, deze schoenen heb ik al min of meer afgeschreven.

De Maleise schoenmaker kijkt naar een kapotte hiel, knikt vol vertrouwen en vraagt me om de andere schoen. Hetzelfde probleem? Ja, sama, hetzelfde. De schoenen gaan zonder dralen bij z'n werkvoorraad. Zo'n kapotte hiel is voor hem kennelijk geen probleem, slechts werk. Over een uur of twee kan ik m'n schoenen weer ophalen.

En m'n slipper heeft ook nog een klein probleempje. De zool laat los bij de teen. Een beetje lijm misschien? De schoenmaker knikt, pakt z'n blik lijm en smeert met een spatel de zool weer vast. Even nakloppen me de hamer en ik kan weer wegsloffen.

Ik dood m'n wachttijd met allerlei activiteiten die niet belangrijk zijn, maar waarvoor ik nu alle tijd heb:

• In een van de vele cybercafé's check ik m'n mail en het nieuws uit Europa. De krantekoppen kunnen me niet boeien. Eenmaal weg uit Nederland degradeert het nieuws tot wat lokaal gebabbel in de verte.
• In een schoenenwinkel koop ik wat nieuwe gympen, all-star look-a-likes. "100% American Design" staat er trots op. Ja, zo lust ik er nog wel een paar. Beter goed gejat dan slecht bedacht misschien? Ik verlaat de zaak slechts 30 Ringit armer dan ik er binnen kwam.
• Ik kuier naar het postkantoor, aan de andere kant van de stad en post nog wat laatste enveloppen.
• Een mee-soupje en een teh-o-kosong voor de lunch.
• In het hotel verwissel ik m'n slippers voor de gympen. Heerlijk om zulke dunne schoenen in de tropen te dragen.

Morgen licht ik m'n nieuwe hielen, verlaat Kluang, ga weer eens elders kijken. Waarschijnlijk wordt het een lange reis, van het zuiden naar het noorden. Het volgende reisdoel is Taiping, de stad van de eeuwige vrede, een naam die klinkt als het perfect begin van een nieuw millennium.

Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom