Vaart

Handel in gebakken lucht bestaat.

Deze handel fascineert me. Geweldig: klanten die betalen om lucht de lucht in te zien vliegen. Ik neem even pauze, stap naar buiten en ga achter de karavaan aan.

De handel is legitiemer dan het klinkt. Het heet ballonvaren (ballonvaren.com). Het lijkt me geweldig om een uurtje in stilte te drijven, onbekend waarheen, genietend van het uitzicht. Ik zal zeker ook eens in het mandje klimmen. Maar nu kom ik kijken uit pure nieuwsgierigheid, want de volgende vraag houdt me al tijden bezig:

Hoe krijgen ze die ballon gevuld met hete lucht?

De kolos wiebelt heen en weer, rolt van de ene kant naar de andere. De klanten, stuk voor stuk onervaren ballonvaarders, lopen opgewonden heen en weer. Heerlijk om te zien hoe ze soms weg moeten rennen voor de rollende kolos.

Bovenin blijkt een gat te zitten. De ventilator blaast aan de ene kant lucht erin die er aan de andere kant weer uit stroomt. Daar komt een rond stuk doek, een stop die het gat van binnen uit dicht duwt. De reus wordt nu rap boller en boller, krijgt steeds meer de vorm van een ballon.

Als de ballon zo groot is als een klein flatgebouw gaat de brander aan. Het gat aan de onderkant is nu groot genoeg. Er is nu geen brandgevaar meer voor het doek. M'n nieuwsgierigheid is bevredigd.

Verrassend snel komt de ballon overeind en toont trots PH-AGT, zijn vliegtuigregistratie. De logge kolos is nu compleet getransformeerd tot een luchtschip dat popelt om op te stijgen. Alleen een lijntje met de grond houdt hem nog tegen. De klanten klimmen zenuwachtig in het mandje. Meegekomen uitzwaaiers roepen nog snel een laatste groet. Zodra de lijn los gaat, schiet de ballon de lucht in.

M'n pauze zit erop. Ik loop terug. Bij aankomst in SUMit HQ is de ballon al uit het zicht verdwenen. Die handelaren in gebakken lucht zijn sneller dan ik dacht.

Tot de volgende week,
Henk Jan Nootenboom