Weef

Maandag, 15 september 2003
Ik ben op weg naar Rotterdam. De zon schijnt en in Gouda is het ongewoon druk op het treinstation. In de coupé neemt een Amerikaans tweetal plaats, niet echt m'n favoriete soort toeristen. Maar goed, dit tweetal gaat dwars tegen m'n vooroordeel in.

Ze hebben erg veel plezier in hun reis, zijn per trein vanaf Amsterdam op weg naar Brugge. Ze zijn de tel al kwijtgeraakt, in zoveel treinen hebben ze al gezeten. Kennelijk is er ergens een flinke storing, want ze reizen nu het stukje Den Haag - Rotterdam via Gouda. Het zal wel.

Vanochtend waren ze nog van plan om naar Ierland te reizen, het meest westelijke puntje van Europa. Heerlijk die geestelijke flexibiteit. Ik troost hen met de gedachte dat ze zojuist het diepste punt van Europa gepasseerd zijn, 6 meter onder de zeespiegel. Ze hebben er lol in, westerlijk of diep, wat maakt het uit. Ze zijn er geweest!

Rubens - Het leven van Achilles

boijmans.rotterdam.nl/...

In de expositie zijn
schets, schilderij en wandkleed
slim achter elkaar gezet.
Wie vanuit de juiste hoek kijkt ziet ze alledrie.

Mijn bestemming voor de dag is het museum Boymans van Beuningen. Vanaf Rotterdam Centraal kuier ik langs de kunstwerken aan de Westersingel. Het is alsof je de sfeer van het museumpark hier al voelt.

Rotterdam is cool, een van de plaatsen waar deze zwerver zich thuis voelt. Ik geniet van de bonte Chineese restaurants, de pluriformiteit, de contrasten, de relaxte sfeer op straat.

In Boymans blijkt een expositie over wandkleden van Rubens de hoofdattractie. Het is inderdaad indrukwekkend, die enorme kleden. Wat me echter het meest verrast is een begeleidend filmpje. Rubens' werkwijze komt me verdomd bekend voor:

  1. Rubens begon met papieren prototype een goedkope schets. Die besprak hij met de klant, tot het ontwerp stabiel is.
  2. Rubens maakte schilderijen, modelli van de schetsen. Die vergrootte hij naar kartonnen op ware grootte, mockups, de HTML prototypes van nu.
  3. Dan pas begon de wever om het echte, dure tapijt te maken. Wie van dichtbij naar een geweefd tapijt kijkt ziet... pixels! De wevers van toen zijn de web programmeurs van nu!
Kortom, papieren prototypes zijn niet revolutionair. Ze gaan terug tot de 17e eeuw!

Tot de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom