Drum

Maandag, 25 september 2000
Er komt geen stoom meer uit m'n oren. Het water is op.

De afgelopen weken waren nogal hectisch. Maandenlang heb ik van de zomer kunnen genieten, wat Guinness gedronken in Ierland, een cursusje database design geschreven, wat lopen flierefluiten, veel in de hangmat gelegen, en wat met CSS gestoeid. Aardig relaxed.

Maar sinds 6 september is het over en uit met m'n luie leventje. Het komende halfjaar wordt druk en de eerste maand is nog maar net over de helft.

Ik dacht dat ik wel wat gewend was. Met m'n 16 jaar IT ervaring voel ik me soms een veteraan tussen de "jonkies". Alles al gezien en meegemaakt, zo dacht ik. Nou mooi niet. De Franse jongelui van m'n huidige klant houden er een tempo op na dat ik alleen uit Maleisië ken.

  1. 's ochtends sta ik op en spoed me naar het station. Daar koop ik wat ontbijt en eet dat aan boord op. Ik lees wat vakliteratuur, lees wat geprinte emails, schrijf nog wat voor andere klanten.
  2. Eenmaal op kantoor vliegen de ideeën over en weer, die 's nachts in de back-ground processing boven zijn komen borrelen. Het klopwerk begint.
  3. De lunch is kort. Meestal wat belegde broodjes, tijdens een ommetje in het Haagse zonnetje.
  4. 's-middags is het weer doorkloppen, tot een uur of acht 's avonds.
  5. Dan bestellen we wat te eten, meestal wat Chinees van Sien-Fat (www.goudengids.nl/...) of pizza.
  6. De avond sessie is variabel, afhankelijk van de drukte. Een vroegertje staat hier gelijk aan "Als de treinen nog rijden". Een latertje loopt tot ergens na vieren.
  7. Dan snel met de taxi van Den Haag naar huis. De Haagse nachtchauffeurs beginnen me al te kennen.
  8. Een paar uurtjes slaap en dan begint de volgende dag al weer.
Het is krankzinnig om mee te maken. De manier waarop deze Fransen projecten aanpakken heeft diepe indruk op me gemaakt. Geen gelul met procedures, alleen het resultaat telt. Deadline halen en doorkloppen maar.

De afgelopen weken waren zo hectisch omdat m'n teamgenoten en ik op het kritieke pad zaten. Elk uurtje uitloop van onze module betekende een uur uitloop voor het hele project.

In de constraint theorie van Goldratt (www.smt.com.au/theconcept.htm) wordt zo'n beperkende schakel in het productie proces "de drum" genoemd, omdat die het tempo aangeeft voor de overige processen. Een goed ERP systeem maximaliseert de through put door de drum optimaal te benutten. Allemaal bekende theorie voor me, maar het was voor het eerst dat ik zelf de drum was.

Theorie Praktijk
Minimaliseer pauzes, maximaliseer productietijd Vrije avonden en weekenden worden een vervlogen begrip uit rustiger tijden. Tijdrovende bezigheden als boodschappen doen, koken, wassen en strijken schieten er bij in. Ik besteed alles uit, koop zelfs nieuwe overhemden als er geen schone meer in de kast hangen. M'n teamleden doen hetzelfde.
Zorg dat de drum nooit leegloopt door gebrek aan werk. Maak een buffer van werkaanbod. In een geshared document staat m'n continu ververste to-do lijst. Alle teamleden vullen het constant aan met opdrachten voor elkaar. M'n korte termijn to-do-list is een schrijfblok met aantekeningen, en talloze post-it plakbriefjes.
Haal het maximale uit de drum, met de beste medewerkers. Het team heeft 3 leden, ieder met zijn eigen specialisme. Het is een vlees geworden 3 lagen structuur.
  1. OBA knalt JHTML, de ene pagina na de andere.
  2. HJ amuseert zich kostelijk met de Object Modellering, zit met z'n Java beans gesandwichet tussen GUI en database laag.
  3. Chenda doet de database laag. Hij spreekt vloeiend SQL, weet alle tabellen en foreign keys blindelings te vinden.
Het is een wonderlijke ervaring voor me. Alles, alles gaat opzij en werkt mee om de drum optimaal te benutten.

Een probleem met een printer? Wordt geregeld! Trek in Tau Si Kai? Wordt besteld. Je ogen vallen dicht? We reserveren een verdieping voor je zodat je even een tukkie kan doen. Rijden er geen treinen meer om naar huis te gaan? Bestellen we toch een taxi voor je. Nog nooit Javascript gezien? Besteed het lekker uit aan een andere programmeur. Half brein dood na een week of twee en zie je je eigen typefouten niet meer? Er komt een 'verse' programmeur naast me zitten, een soort human spellchecker.

Alleen afgelopen donderdag heb ik enkele uren rust gehad, om de 5e verjaardag van Suzanne, m'n dochter, te vieren. Het was een geslaagd uitstapje voor me, naar een andere wereld, waar tijd niet schaars is, en ik gewoon Henk Jan ben, tijd heb voor spelletjes, taart, en stoeiboksen. Met een gescheurd overhemd, en verkwikt door een tukkie in de trein, keer ik 's avonds na achten terug in de drum. Het toetsenbord wacht, het avondeten komt eraan. De werkdag is pas halverwege.

De drum aanpak is extreem maar werkt wel. De eerste module is zo goed als af. De rest hoeft niet meer op ons te wachten. Einde drum, en terug naar 'normale' IT werkweken.

We vieren het succes met een lunch op het Plein. De zon schijnt op het terras en ik bestel een ijsthee, om de water voorraad weer wat aan te vullen. Ik staar wat versuft voor me uit. De feestvreugde gaat grotendeels aan me voorbij.

Morgenochtend, dinsdag, beginnen m'n Tai Chi lessen weer, een soort slow motion karate. Ben heel benieuwd of ik die oefeningen traag genoeg kan doen. M'n Chinese leraar neemt de taak van drum over.

Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom