Station Breda, zaterdag 4 november, 22:47
Zojuist de voorlaatste trein naar huis gemist.
M'n hoofd is wat licht van diverse biertjes en een palmpje
(www.palm.be)
toe op een verjaardagsfeestje.
Het perron van Breda
is zo goed als verlaten.
De trein is al vertrokken.
Nog geen paniek, de allerlaatste verbinding kan ik nog makkelijk halen.
Maar nu eerst een half uurtje pauze.
Komt de trein nog?
klinkt een damesstem.
Nee, nee, hij is al weg. De volgende gaat over een half uur.
Ja, maar ik moet naar Amersfoort
gaat ze verder.
Zou ik dat nog halen?
Tja, dat weet ik ook niet.
Ik ben geen wandelend
spoorboekje.
Je komt in ieder geval tot Gouda, kijk maar op m'n eigen reisschema, maar verder weet ik het niet.
Ja en ik heb ook al f 50,- uitgegeven voor een taxi.
Want ik stond in the middle of nowhere.
M'n vriend was te dronken om te rijden en ik heb zelf ook al een paar biertjes op.
Mannen zijn vreselijk.
Eerst gaan we al naar een bedrijfsfeestje.
Zit ik daar tussen al zijn collega's.
En dan gaat hij er nog vandoor ook, om met de broer van z'n baas te praten.
Laat hij me zomaar achter, temidden van al die vreemden en ook nog met iemand die me totaal niet interesseert".
Mannen zijn asociale beesten
gooi ik nog wat olie op het vuur.
Ze kijkt me wat stil en verwonderd aan.
Ongelijk geven kan ze me niet, maar deze man beledigen door hem gelijk te geven is ook geen optie.
We zijn dus vroeg weggegaan van het feestje.
Al zijn collega's zullen nu wel weten dat we ruzie hebben, maar dat is niet mijn probleem.
En toen ben ik dus uitgestapt op een parkeerplaats.
Want hij was te dronken , zo herhaalt ze nog maar eens.
Hij zei nog:
Stap in of ik rij weg .
Maar ik wilde niet instappen en toen is hij weggereden.
O, hij kan toch zo koppig zijn hè?
Nou, ik heb nog tegen heb gezegd:
Ik zie wel hoe ik thuis kom.
Ik heb reiservaring zat, een tijdlang door Azië, door Thailand en Maleisië gereisd, dus ik red me wel.
En hem interesseert het kennelijk niet, want hij belt me ook al niet .
Hij heeft je mobiele nummer toch wel? vraag ik plagerig.
En... ga jij hem nu wel bellen?
Ze laat m'n plagerij even bezinken en ziet de serieuze ondertoon in m'n grijnzende kop.
Ze pakt resoluut haar mobieltje en belt naar huis.
Geen gehoor.
Dit kleine drama wordt serieus, denk ik bij mezelf.
Hij is vast de oppas naar huis aan het brengen, daarom neemt hij niet op verklaart ze opgelucht.
Het is een stuk vrouwenlogica dat mijn pet te boven gaat, dus ik doe er maar het zwijgen toe.
De trein komt.
De dame stapt in en ik zoek even
de stilte na deze woorden stroom.
Wordt vervolgd in Den Haag Centraal Station.
Den Haag Centraal Station, zondag 5 november, 00:12
De trein is aangekomen en ik moet een klein half uurtje wachten op de laatste trein naar Gouda.
De dame zie ik nergens meer.
Ik neem plaats in de Centrale hal en staar naar het bord met de vertrektijden.
Het wordt een moeilijk verhaal voor de dame.
Er gaan geen treinen meer richting Amersfoort.
Plotseling komt ze opgetogen voorbij gelopen.
Ik blijf hier bij deze mijnheer logeren roept ze.
En het is veilig, want hij is getrouwd en zijn vrouw is thuis.
Andermaal ben ik volslagen perplex door dit staaltje van vrouwenlogica.
Ze verdwijnt in de nacht en uit mijn beeld.
Ik blijf plotseling met een open einde achter.
Dus dame, als je dit leest,
stuur me een e-mailtje alsjeblieft,
want ik ben razend nieuwsgierig hoe dit afgelopen is.
Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom
| 
September 2000
Oktober 2000
Cache
Ticket
M/V
December 2000
Januari 2001