Skippy

Wat vriendelijker alternatieven: Verwijder de rode kaft Verwijder de ID pagina Maak lege bladzijden ongeldig met een stempel Knip van elke bladzijde een hoekje af.

De ambtenaar kent echter geen genade en heeft grote gaten in m'n historie geslagen. Dat een paspoort ongeldig gemaakt moet worden kan ik nog wel begrijpen, maar moet het echt met zoveel geweld?

M'n Maleisische permit kerja (werkvergunning) is ongeschonden uit de strijd gekomen. Het vorige Australische visum is echter zwaar getroffen.

Dat vorige Aussie visum heb ik destijds in Kuala Lumpur gehaald op de Australian High Commission (australia.org.my/...). Zoete herinneringen overspoelen m'n gemoed. Een statig gebouw binnen. Nummertje trekken, formulier ophalen, invullen, paspoort inleveren en wachten tot je naam wordt omgeroepen Mr. Noe-ten-boem. Mooie taferelen zijn dat. En dan opgetogen met een nieuwe skippy in je pas het pand weer verlaten.

Ik verheug me op soortgelijke taferelen aan de Carnegielaan 4 (australian-embassy.nl/...). Ook daar liggen nog wat herinneringen van eerdere reizen. Met een ticket en een nieuw maagdelijk paspoort (ter compensatie van de geschiedsverminking) stap ik binnen. Op het eerste gezicht lijkt er niets veranderd. De nummer automaat hangt er nog. Maar de rij met wachtenden ontbreekt. Sterker nog, het is volkomen leeg. Ik ben gelijk aan de beurt. Wat een ontgoocheling. De vooruitgang slaat gaten in m'n belevingswereld. Ervaring degradeert tot vervagende herinneringen.

Het wordt nog erger. De medewerker adviseert om een visum via het reisburo of luchtvaartmaatschappij te regelen, gratis en voor niks. Ja, dat kan, ik weet het, de internetpagina immi.gov.au/eta... was me duidelijk. Maar pardon? Ik kom niet alleen voor een visum. Dit tripje naar de ambassade hoort voor mij bij het ritueel. Het is het aperitiefje dat aan de maaltijd voorafgaat, een smaakmaker, een opwarmertje. Zo'n skippy in m'n paspoort is als een menu, dat mij het water al in de mond doet lopen. Nee, ik wil geen automatische registratie. Maak me gelukkig en plak een verse skippy in m'n pas. Ja, ja, het formulier en de administratie kosten neem ik graag voor lief.

Pas na elven mag ik terugkomen. De wachttijd is tenminste nog wel bij het oude gebleven. Buiten schijnt de flauwe novemberzon op de gevallen bladeren. Om de tijd te doden maak ik een ommetje langs de diverse andere ambassades.

Om 11^:00 ligt m'n pas keurig klaar. De skippy lacht me tegemoet. M'n brein maakt een mentaal vreugdedansje. Buiten is het nog somber. M'n lichaam zit nog gevangen in het donkere Holland, maar in mijn brein is het al opgeklaard. In mijn hersenpan fonkelt reeds het zuiderkruis (.../astronomy/). Hou moed mate fluistert de skippy in mijn pas mij toe: Down under schijnt de zon!

Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom