Wakker

Het is zeven uur 's ochtends en het grote licht gaat aan. In Maleisië kent de zon geen twijfel. De ochtend start zonder schemering. Het is alsof iemand een grote schakelaar omzet. Deze zon is de beste wekker ter wereld.

Het is warm in Kuala Lumpur. Het zweet loopt me van het hoofd. In Nederland moet het nu nog donker en koud zijn. Ik kan het me haast niet voorstellen.

In het donkere Nederland heb ik weken met hoofdpijn rondgelopen door een gebrek aan energie. De zon is als een snellader, voedt m'n batterij. M'n hoofdpijn smelt weg.

Op de bovenste etage van "the Mall, kompleks Putra" laat ik wat visitekaartjes bijdrukken. Twee jaar geleden was deze drukkerij niet meer dan een stoel en tafel, nu is het gegroeid tot een kleine onderneming.

Iets verderop check ik m'n mail in het Identiti Cybercafé. De eigenaar blijkt van een schaars soort te zijn, verstand te hebben van expert systemen.

Wat ik hier doe? Ik ga de rust in Kluang zoeken (google.com/...Kluang), een plaatsje tussen KL en Johor Baru. Wat trekt je toch in Kluang? vraagt de eigenaar. Er is daar niets te doen Precies dat maakt het aantrekkelijk voor me. Weg van de mensenmassa's. December is hier één grote schoolvakantie, eerst Kerst, dan Hari Raya en westers Nieuwjaar. In januari komt het Chinees nieuwjaar daar nog eens achteraan.

De trein naar Kluang vertrekt me te vroeg (ktmb.com/intercity.htm), de express bus is een vanzelfsprekend alternatief. Het Puduraya busstation heeft nog z'n oude charme, chaotisch en ingewikkeld, met tientallen maatschappijen (udaholdings.com.my/puduraya/...) naar een veelvoud van bestemmingen. Er zal wel logica in zitten, maar voor mij blijft het één grote afwijkende orde. Het is even zoeken naar een maatschappij die op Kluang rijdt.

Een uurtje later trekken de uitgestrekte palmplantages voorbij. Kilometers en kilometers van golvende velden, als een reuze krullekop die in de zon een tukkie ligt te doen.

In Kluang is het rustig. Het is ramadan. Zelfs in de restaurants, normaal hectische centra, is het ongewoon stil. 's avonds is het zelfs op de pasar malem vrijwel uitgestorven. De eettentjes zijn ook hier gesloten. Het lijkt wel of tropisch Maleisië in winterslaap is.

Een dag later blijkt de logica. Het is ramadan. Alleen vlak voor zonsondergang is het druk op de pasar malem. Daarna zitten alle verkopers collectief te smullen. Die wakkerheid van mij blijkt dus achteraf maar schijn. De zon moet nog wat langer op mijn bol inwerken.

Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom