Ruitje

Het zijn mensen uit een andere wereld, waar politiek belangrijk is, sturend zelfs. Vol trots vertellen ze elkaar aan wat voor mooie plannen ze werken en hoeveel contact ze hebben met hun minister. Hun dialogen zijn doorspekt met woorden als 'beleid', 'structuur', 'overleg' en vooral 'goed regelen'.

Vooral dat laatste is typisch voor de Nederlandse cultuur: 'goed regelen'. Nederland is een regelland. De eigen bevolking wordt niet geacht na te denken, dat doen de politici en ambtenaren wel. Het volk wordt voorgeprogrammeerd, als een stel stomme robots die regeltjes volgen. Nederlanders zijn een volk van middelmatigheid, de grijze massa regeert niet alleen. Ze stelt zichzelf tot norm (.../fvjole/archief/...).

• Voor een ambtenaar is een ruitjesjasje het summum van individualisme, een collectief ambtelijk protest tegen de blauwe maatpakken van het zakenleven.
• Het voer van de Hollander weerspiegelt de volksaard: grauw en middelmatig. Ooit geprobeerd een Fransman aan de frikadel te krijgen? Van een prettige lunch heeft de Hollander nog nooit gehoord. Kijk in de koffertjes en 10 tegen 1 dat u daar, als een soort kroonjuweel, een klef pakje brood zult aantreffen.
• De Nederlander werkt slechts 40 uur, liever nog 36. Om stipt 5 uur verdringt de massa zich al op de parkeerplaats, op weg naar gehaktbal, aardappels en spruitjes.
• De Nederlandse architectuur is ronduit saai, gespeend van enige creativiteit. Vierkante glazen kantoorkolossen beheersen de stedelijke centra, saaie opeenstapelingen van vierkante ruitjes.
• Het geregel is het best zichtbaar in de ruimtelijke ordening. Elke vierkante centimeter aan fysieke ruimte is vol gepland, "goed geregeld" tot het laatste ruitje. Waar vind je een snelweg met huizen er boven op? De meeste wereldbewoners gruwen ervan, maar de Hollander is razend trots op zo'n efficiënt gebruik van de schaarse ruimte.

Nog een paar weken. Dan breekt de Noot even los uit de Nederlandse dwangbuis. O, wat verlang ik naar de Pasar Malem in Kluang. Ik zwijmel weg bij de gedachte aan een paar dagen treinen door de eindeloze vlakten van Australië, zwaar genieten van niks doen, staren vanuit de Indian Pacific, op weg naar een Fosters www.fosterbeer.com in Perfect Perth (holiday-wa.net/prhpage.htm) en de trip afsluiten vanuit Kuala Lipis http://www.tourism.gov.my/... met een jungle tocht door het regenwoud van Maleisië.

Hmm, het zijn nog toekomstdromen. De afgelopen week was weer een nieuwe week met een nieuwe deadline. Tijd voor de eerste Tai Chi les van dit seizoen had ik niet. Veel gekker moet het toch niet worden. Werk wordt zo een inbreuk op mijn privé leven.

Donderdagavond belde buurvrouw Toos naar kantoor. M'n nieuwe matras was gearriveerd. Voor deze zwaargewicht geen standaard dingetje, maar een extra stevige Pirelli. Ik kon die nacht alleen van mijn nieuwe matras dromen. Donderdag op vrijdagnacht heb ik doorgehaald om de nieuwe deadline te halen. Waarom zou ik me laten remmen door Nederlandse kantoortijden?

Vrijdagochtend vroeg ging ik uitgeput met een taxi naar huis, tegen de stroom in. De ambtelijke ochtend spits zag ik met vreemde ogen aan. Het was mijn spits niet. Het afgelopen weekend heb ik grotendeels slapend doorgebracht, tot grote tevredenheid. Dat zal ook wel weer niet mogen van de Nederlandse grijze middenmoot, jammer dan.

Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom