Kloon

Het gebeurt wel vaker dat slechts één automaat functioneert, zeker op een drukke zaterdag. Klagen (www.volwassenen.nl.fortisbank.com/app/be/frms/mailform_nl_nl.htm) is nu niet mogelijk. Het kantoor van de bank is gesloten. Onderling mopperen is het enige alternatief. "Om klachten over service te voorkomen geven we geen service meer" parafraseert een lotgenoot.

Zou de andere automaat het echt niet doen? Iemand voor me zal het wel gecontroleerd hebben. Ik in ieder geval niet en de dames voor me ook niet. Het schiet uiteindelijk wel wat op. De dames voor me zijn aan de beurt. Achter mij zijn verse lotgenoten aangeschoven. Ik heb niemand de andere automaat zien proberen. Geen van de lotgenoten weet dus zeker of het andere ding echt weigert. Toch switcht niemand.

Hoe lang zou het duren voordat een eigenwijze mutant de andere automaat gaat proberen? Helaas, zo'n mutant assimileert. De hele rij zal met interesse toekijken en tevreden constateren dat de andere automaat het inderdaad niet doet. Dat wisten ze al lang. Met het schaamrood op de kaken moet de mutant vervolgens achter aansluiten.

Eindelijk, ik ben aan de beurt. Met m'n verse flappen doe ik wat boodschappen op de Goudse markt. Als ik terugkom staat de rij er nog steeds, met nieuwe deelnemers. Het lijkt op een file (.../traffic1) die zonder reden nog uren voortduurt.

Ik vermoed dat groepsgedrag erfelijk is. Nieuwelingen nemen het gedrag van de groep over. Mensen in groepen zijn klonen. Dit soort kuddegedrag beangstigt me. Waarom stopt een groep mensen met nadenken?

Een beangstigend voorbeeld kwam deze week naar boven in de Bijlmer enquête (.../nos/parlementaire_enquete). Diverse medewerkers van de rijksluchtvaartdienst kwamen aan het woord. Ze wisten allemaal dat ze over El Al moesten zwijgen, maar niemand wist meer precies waarom. De klonen zijn er nog. Het origineel is gevlogen.

Lezer, ik ontkloon mijzelf. Aan de lange rij flappentappers zal ik niet meer deelnemen. Ik ga elders pinnen, bij een betere bank die de flappen voorraadplanning wel op orde heeft.

Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom