Spiegelbeeld

Voor m'n gevoel liggen die stenen verkeerd om. Maar wie ben ik om er iets van te zeggen? Dit is een speciale kinder-Rummikub. De maximum leeftijd voor dit spel is 10 jaar. Ik mag dus al blij zijn dat ik dispensatie krijg om mee te spelen. In de officiële kinderspelregels staat trouwens niks over de volgorde van stenen (ook niet in de versie voor volwassenen .../instruct_rummikub...).

Afgelopen januari, in Taipin, een interessant boek gelezen van Steven Pinker (mit.edu/~pinker/...): How the mind works (bol.com/...). Het is een erg aardig boek. Een van de onderwerpen is het goede vermogen van de mens tot patroon herkenning. De menselijke geest slaagt erin om patronen te herkenen, ook al

• verandert het licht continue. Wit ziet wit, of het nu in de schaduw of in de zon is.
• zijn dingen groter of kleiner, dichterbij of verder weg
• zijn dingen soms gespiegeld.

Een leeuw blijft een leeuw:
• of de zon nu wel of niet schijnt,
• of het beest nu dichtbij of ver weg is,
• en of het beest nu van links of van rechts komt.

Grappig hoe kinderen makkelijk links en rechts verwisselen. Ik ben er soms jaloers op. Nog een half jaar, dan gaat de kleine dame naar groep 3. Dan zal ze onnatuurlijke dingen leren, zoals het verschil tussen

• b en d
• p en q
• s en z.

Even later is het Rummikub spelletje uit. Ik heb gewonnen, maar dan ook maar net. Suzanne is een goede 2^e en legt onmiddellijk na mij trots haar laatste steen weg. Het is alsof ik naar een spiegelbeeld kijk.

,keew edneglov ed toT
Henk Jan Nootenboom