Één

Met enige weemoed denk ik terug aan m'n tijd als telewerker, slechts enkele weken geleden. De zon bepaalde toen m'n ritme. Bij zonsopgang werd ik wakker, trok een T-shirt aan, consumeerde een fraai ontbijt, zette een pot koffie, nestelde me met laptop voor het raam en ging opgewekt aan de slag. De tijd van de klok kon me gestolen worden. De overgang zomertijd-wintertijd is dit jaar volkomen langs me heen gegaan en dat beviel me prima.

Maar helaas... Sinds enkele weken word ik wreed door lawaai gewekt, sta moe op, zoek in het nachtelijk duister naar een overhemd en stropdas, wapen mij met winterjas en handschoenen en stort mij nog geheel versuft in de grijze massa die zich ochtendspits noemt. Ik word geleefd, door de tijd van de klok en dat bevalt me niks.

's ochtends in het donker vertrekken, overdag werken bij kunstlicht en 's avonds weer in het donker huiswaarts. Werkweken gaan als één grote nacht voorbij. O wee als het een weekend lang bewolkt is, dan leef ik minstens 12 dagen in één aaneengesloten duisternis. M'n gemoedstoestand is niet bestand tegen zulk een bombardement van ellende en zakt met met de temperatuur mee naar beneden richting winterdepressie. Ja, een algehele neerslachtigheid maak zich dan van mij meester.

Er is gelukkig maar één kortste dag en uitgerekend op die dag zag ik het licht, een oplossing die zo vreselijk voor de hand ligt dat ik hem over het hoofd gezien had: De nieuwe wintertijd.

Ja, ik ben weer terug in m'n oude ritme. Zodra de zon opkomt word ik wakker, strijk een overhemd, geniet van een ontbijt, reis in alle rust naar kantoor, de ochtendspits achterna, haal een verse koffie en ga opgewekt aan de slag. De rest van het gezelschap is dan al een paar uur bezig. Dat zal me een zorg zijn. Voor mij is de dag nog maar net begonnen. Er kan er tenslotte maar één de laatste zijn en dat is de Noot zelve.

's avonds ga ik in het donker huiswaarts. Maar ach, daar haal ik m'n schouders over op. De zon is dan toch al lang onder.

De laatste noot van de eeuw kunt u over een maand of twaalf verwachten. Met m'n nieuwe wintertijd sluit ik af. Er kan tenslotte maar één Noot de laatste van het jaar zijn en dat is deze.

Tot de volgende week!
Henk Jan Nootenboom