November 1999

December 1999

Januari 2000

Grens
Balans
Eenvoud
Shot
Rustpunt

Februari 2000

Maart 2000

Shot

Het zijn eerste regels van een oud gedicht, een somber nieuwjaarslied van Mr. Rhynvis Feith (1753 - 1824).

Afgelopen woensdagavond (19 januari) vond ik de volledige tekst (.../feith/nieuwjaar.html). Op diezelfde woensdagavond is enkele uren later Richard Schiotling overleden (1959 - 2000), al dik 15 jaar een goede vriend van me. De sombere dichtregels wierpen als het ware een schaduw vooruit.

Richard heb ik op 1 september 1984 leren kennen, toen wij beiden als leerling programmeur in opleiding kwamen bij KLM. Als jonge honden zaten we wat onwennig in een vreemd klaslokaal op Schiphol Oost, om in een half jaar IBM S360 Assembler te leren.

Zowel Richard als ik hadden een andere baan opgezegd, een onzekere toekomst tegemoet. Het was een spannende tijd want de opleiding was alles of niets. Een vaste baan bij KLM was alleen mogelijk als je zou slagen voor de cursus.

Richard had een gevoel voor humor dat verbazingwekkend goed aansloot bij het mijne. De spanning was definitief gebroken toen we beiden erg konden lachen om een quasi spontane 'briljante ingeving' (E=MC²). Het is daarna nooit meer echt rustig geworden in het klasje.

Na de opleiding, begin 1985, kwamen we beiden terecht bij CARGOAL, het operationele planningssysteem voor vrachtlogistiek. Samen waren we de 'deputies' op de 3e lijns helpdesk, die onder leiding van een 'sheriff' de acute softwareproblemen moesten oplossen. Het was een stressvolle omgeving, met harde deadlines van vertrekkende vliegtuigen. Richard's gevoel voor humor was een zegen voor me. Bij problemen kreeg de klant eerst een minuut of wat de pompeuze tune van de Thunderbirds door de telefoon te horen. Pas daarna kwamen we als 'International Rescue' in actie. Het was absolute onzin, maar ik denk er met veel plezier aan terug.

Enkele jaren later heeft Richard z'n carrière een internationale wending gegeven, bij Galileo in Swindon, Engeland. Ik ben hem toen even uit het oog verloren. Internet en email waren er toen nog niet.

In 1995 kwam Richard opnieuw in Nederland. Hij had inmiddels in Engeland zijn eigen bedrijf opgericht, 'Computer Mile Limited' en werkte weer in Nederland, met KLM als klant. We hadden elkaar jaren niet gezien, maar konden de gesprekken voortzetten alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden. Eind 1995 kreeg ik de uitnodiging om een presentatie te geven in de RAI op een congres over artificiële intelligentie. Met een grote grijns heb ik toen namens 'Computer Mile Limited' staan presenteren, al was ik niet eens bij Richard in dienst.

Begin 1996 ben ik daadwerkelijk voor mezelf begonnen. Richard heeft me toen erg goed geholpen met de voorbereiding, uitstekend advies gegeven over allerlei zaken, contractonderhandelingen, etc. Hij heeft me geholpen om de stap te zetten naar een bestaan als zelfstandig ondernemer. Zonder hem had SUMit waarschijnlijk niet eens bestaan.

Kort daarna scheidden onze wegen opnieuw. Richard ging in Sydney bij Qantas werken en zelf had ik Software Alliance Malaysia in Kuala Lumpur als m'n eerste klant. Tijdens een kort weekend in Sydney was het weer als vanouds. De tijd vliegt als een schaduw heen, de plaatsen veranderen, maar het gevoel dat we elkaar gisteren nog gesproken hadden bleef. De Aussie wijn smaakte ons beiden erg goed.

Begin 1999 zaten we beiden weer in Nederland. Richard had na Sydney nog een tijdje in Dublin gewerkt en woonde sinds kort met Sharon, zijn Ierse vriendin in Nederland. Ik kende hem niet anders dan als vrijgezel. Het was nieuw voor me om hem zo verliefd te zien tortelen. Richard verrastte me met hun trouwplannen.

De trouwerij in Ierland is pas een goed half jaar geleden, het was een waar feest, een perfecte dag.

Richard en zijn vrouw hadden plannen om over een maand of wat, na zijn huidige contract, terug te gaan naar Ierland en zich daar voorgoed te vestigen.

Vorige week maakte Richard nog een afspraak met me, om ergens in februari wat bij te kletsen, bij een biertje aan een biljart. En nu is plotseling Richard's levensverhaal ten einde, zijn onze wegen definitief gescheiden. Het is bizar en ik kan het nog niet goed geloven. Ik wens Sharon, familie en vrienden alle sterkte.

Shot, ik zal je missen.

HJ